Սեմուել Բ․ Հիսլոպ
Երբ պատրաստվում էի ծառայել իմ լիաժամկետ միսիան, իմ Բո տատիկն ինձ ասաց, որ ես դեռ կենդանի եմ,
որովհետև կարևոր գործեր ունեմ անելու։ Տարիներ առաջ վիրաբուժական սենյակում ես մահվան եզրին էի,
իսկ հիմա պատրաստվում էի գնալ նախկին Սովետական Միություն։ Ես վախենում էի։ Նրա ուղերձն օգնեց։
Եվ չնայած այդ ուղերձն ասվեց ոչ հիշարժան մի պահի, երբ գտնվում էինք մեքենայի մեջ մայրուղու վրա,
այդ ժամանակվանից ի վեր նրա խրախուսական խոսքը բազմիցս է եկել միտքս։
Իմ տատիկի ուշացած խոսքերն այդպիսի զորեղ ազդեցություն էին թողել, քանի որ դրանք ճշմարիտ էին։
Յուրաքանչյուր մարդ առանձնահատուկ է և յուրահատուկ ներդրում ունի Աստծո գործում: Ինչպես ասում է
գրող Պամելա Դրուքերմանը․ «Աշխարհի մի վայրում մի բաց կա՝ հենց ձեր չափսերով։ Երբ գտնեք այն,
ուղիղ կընկնեք տեղը» (“How to Find Your Place in the World After Graduation,” New York
Times, May 29, 2015)։
Վերականգնման աշխատանքը շարունակելը նույնքան մեզ է վերաբերում, որքան այդ աշխատանքը սկսելը
վերաբերում էր Ջոզեֆին։
Եվ դեռ երբեմն ես չեմ հավատում, որ այդ պնդումը ճշմարիտ է, համենայն դեպս ինձ
համար։ Անվստահության ձայնը ճնշելը նման է տնից ճանճը քշելուն։ Անվստահությունը՝ փոքր,
ձանձրացնող, անտեսանելի երևույթ է։ Երբեմն նա գոռում է, երբեմն նա շշնջում է, բայց միշտ ուղերձներ է
ուղարկում: Անշուշտ, դու եզակի ես, ասում է նա չռված աչքերով, ինչպես բոլորը։
Այնուամենայնիվ, ի շնորհիվ Հիսուս Քրիստոսի ավետարանի Վերականգնման, մենք հավատում ենք, որ
մեզանից յուրաքանչյուրը կարևոր է և անելիքներ ունի: Ջոզեֆ Սմիթի առաջին տեսիլքի մեջ, որը
Վերականգնման հիմնարար իրադարձությունն է, մարգարեն պատմում է, որ Հայրը դիմեց նրան «անունով»
(Ջոզեֆ Սմիթ Պատմություն 1․17)։ Եթե ձեր կյանքում մի կարևոր անձ դիմել է ձեզ անունով, ապա դուք
կհասկանաք այն մեծ արժեքն ու վստահությունը, որն Աստծո այդ ծառան կարող էր զգալ այդ թանկագին
պահին։
Ինչպես տեսնում ենք, Վերականգնումը սկսվեց շատ անձնական միջադեպով։ Թեև Ջոզեֆ Սմիթն իսկապես
այն մարդն էր, ում նախորոշված էր «Իսրայելի տան համար [իրականացնել] մեծ վերականգնում» (2 Նեփի
3․24), մյուս մեծ ճշմարտությունը, որն Աստված տվել է մեզ Մորմոնի Գրքի միջոցով այն է, որ
Վերականգնման աշխատանքը մենք պետք է շարունակենք նույնքանով, որքանով Ջոզեֆը պետք է սկսեր։
Նեփին ասաց, որ այդ վերականգնումը տեղի կունենա «բոլոր ազգերի, ցեղերի, լեզուների, և
ժողովուրդների մեջ» (2 Նեփի 30․8)։ Յուրաքանչյուրս, լինի դա Վերջին օրերի սուրբ, թե ոչ, կարող է
օգնել դա իրականացնել։
Ինչպե՞ս անենք դա: Միգուցե մենք սկսենք Մորմոնի Գրքի հատվածների միջոցով ուսումնասիրել
Վերականգնման աշխատանքը։ Որոշ հատվածներ խոսում են այն մասին, որ Աստված Իր զավակներին
վերականգնում է Հիսուս Քրիստոսի մասին իմացությունը: Մյուսներն ուսուցանում են մեր Հոր մասին, որը
հավաքում է Իր ցրված զավակներին: Սրանք բաներ են, որոնք կատարվում են ամեն օր մեր աչքի առաջ: Ես
և դուք այդ զավակները, եղբայրներն ու քույրերն ենք՝ Աստծո համաշխարհային ընտանիքում։
Վերականգնման աշխատանքը պահանջում է մեր պատրաստ ձեռքերը, սրտերը և մտքերը, որոնք ակտիվորեն
պետք է ամբողջությունը մեր աշխարհ բերեն (տես 2 Նեփի 25․17)։ Դա կարող է տեղի ունենալ
բազմաթիվ եղանակներով: Օրինակ՝ մենք գիտենք, որ շատ հասարակություններում և ընտանիքներում
տիրում են քինոտ քննարկումներ և ողբերգական անվստահություն: Այսքան շատ սրտեր են սառել,
որովհետև շատ քչերն են լսում:
Սա Հիսուս Քրիստոսի ճանապարհը չէ: Վաղ օրերի Սրբերին Նա խորհուրդ է տվել՝ «թող բոլորը
միանգամից խոսնակ չլինեն. Այլ տվյալ պահին թող մեկը խոսի, և թող բոլորը լսեն նրա ասածները, որ
բոլորի խոսելուց հետո, բոլորը կարողանան միմյանցով շենանալ, և որ ամեն տղամարդ [և կին] ունենա
հավասար արտոնություն» (Վարդապետություն և Ուխտեր 88․122)։ Հարգելով և լսելով այն մարդուն,
ով կիսվում է իր զգացմունքներով և ոչ թե մեջ ընկնել խոսակցությանը մեր հետագա ասելիքն ասելու
համար, հիմնական բաղադրատոմսն է գթության գամված աշխարհ ստեղծելու համար։ Վերականգնման
աշխատանքում մեր մասն անելու համար, Մեսիայի հետևորդները պետք է լինեն ընտանիքի անդամների և
հարևանների հետ ունեցած քաղաքավարի քննարկումների նրբագույն արվեստի օրինակներն ու
ուղեցույցներն աշխարհի համար․ ոչինչ չասելով, ընդհանուր առմամբ, ավետարանով ապրելու և
քարոզելու մասին։
Անվստահության ձայնն ուժեղ է։ Ուրիշների կարիքներն անտեսելու գայթակղությունն իրական է։ Բայց Բո
տատիկիս անմահ խոսքերը, երբ ես պատրաստվում էի կատարել դեպի Ուկրաինա երկար
ճանապարհորդությունը, հզոր սարի պես վկա են հանդիսանում նրա, ինչը հնարավոր է: Մեզանից
յուրաքանչյուրը պահանջված է։ Այժմ մենք կարող ենք աշխարհին վերականգնել սիրո և շնորհի գեղեցիկ
պահերը։ Մենք պետք է լսենք և սովորենք ուրիշներից։ Միասնությունն ու ամբողջականությունը չեն կարող
ի հայտ գալ առանց այդ հմտությունների կանոնավոր օգտագործման։ Եթե Ենովքը հազարավոր տարիներ
առաջ կարողացավ կառուցել «Սրբության քաղաք» (Մովսես 7․19), ինչո՞ւ մենք չենք կարող սրբության
նմանատիպ քաղաքներ կառուցել մեր ժամանակներում։ Ջոզեֆ Սմիթին երրորդության հայտնվելու կամ
Աստծո տեսիլքի այս երկուհարյուրամյա տարում մտածեք Վերականգնման այն աշխատանքի մասին, որին
Աստված ձեզ կանչում է, որ դուք անեք։ Դուք երբեք լիովին չեք իմանա, թե որքան հեռու կտարածվեն ձեր
բարի գործերի ալիքները։ Բայց սխալ չգործե՛ք. գալիք տարիների կամ տասնամյակների ընթացքում ձեր
ընտանիքի անդամներից կամ ընկերներից մեկը հավերժորեն երախտապարտ կլինի նրա համար, որ փորձել
եք։